بازگشت به خویشتن

به نام خدا

خیلی دلم می خواست که به مناطق عملیاتی غرب کشور بروم. البته هیچ اطلاعاتی درباره  آن مناطق و نحوه جنگ و علت جنگ نمی دانستم. دوست داشتم بروم و بیبنم و اطلاعاتم درباره آن زیاد شود! اما بیشتر که فکر کردم دیدم رفتن من به آنجا با پایه اطلاعاتی صفر چه ارزشی دارد؟!  برای همین نرفتم!

چند روز پیش کتابی به دستم رسید که درباره سردار احمد متوسلیان است و از آن اطلاعات خیلی خوبی به دست آوردم. نمی دانم چرا ولی وقتی شروع کردم به خواندن کتاب از همان ابتدا بغضی خفه ام می کرد.کم کم با کلمات کتاب انس گرفتم و ارتباطی روحی با آن پیدا کردم. شاید برای لحظات طولانی به جلد روی کتاب خیره می ماندم و بعد که به خود می آمدم فقط با خود می گفتم خدایا ... عاشق می شدم و ... آرزویی میکردم و ...  دیگر هیچ ...

فقط خواستم بگویم خیلی چیزهاست که ما باید بدانیم و نمی دانیم و چه حیف که نمی دانیم، چه حیف.  و خیلی چیزها را هم هیچ گاه نخواهیم فهمید و نخواهیم دانست.

به خاطر ندانسته هایمان باید بگرییم. شاید دیگر فرصتی نباشد برای دانستن. از همین الان باید شروع کنیم. باید بدانیم و یاد بگیریم تا راهی باشد برای بزرگ شدن روحمان و نوری برای روشنی چشمانمان و امیدی برای تاریکی دلهایمان.